Engin Geçtan’ın kitaplarını okudukça hayranlığım günden güne artıyor.
Zamanın değişken ya da sabit olan denklemi ile bütünlük sağlayıp farklı yaşamlardan insan analizleri-psikolojileri üzerinden bağlantı kurup geniş perspektiften kurgularını oluşturuyor .
Proaktif bir zihin geliştirmemizi,toksik bir insan olup olmadığımızı ,kendimizi kendimizle sorgulatmaya bıraktırıyor.
Geçtan bir röportajında “İnsan dünyasını merkez alan bir alanda çalışmış olmamın ve birey olarak yaşadıklarımın ve yaşayamadıklarımın birikimlerini paylaşmak istedim” demişti.
#meselasaatonda kitabında da duygu,düşüncelerini,yaşadıklarını, yaşayamadıklarını,hayatlarına dokunduğu yaşamların acılarını-mutluluklarını,zaafları-gaddarlığını,takındığı maskeleri-açık sözlülüklerini kısacası hayati birikimlerini karakterleri üzerinden bizlere aktarıyor.
:
Mesela Saat Onda neler yaşandı?…
Ben,sen,bizler neler yaşıyor,yaşamaya devam ediyoruz?
Peki okuduğunuz bir romandaki karakterleri günlük yaşantınızda sokak aralarında gördüğünüzü,hatta konuştuğunuzu ve iki yıl sonra neler yaşayacağınızı öğrendiğinizi bi’düşünün.
Öleceğinizi,teröristlerce kaçırıldığınızı,organ mafyasının silahlı çatışmasında arada kaldığınızı,depremde en sevdiğinizi kaybettiğinizi,jigololuğu zevk uğrana yaptığınızı sonucunda nelerle karşılaşacağınızı,eşinizin biseksüel olduğunu,dini inanç adı altında başörtüsü takıp evli ünlülerle seks kasetlerinin yayınlandığını ‘Fosforlu Cevriye’olduğunuzu daha mı yazmakla bitiremiyorum.
Okuduğunuz,duyduğumuz belki yaşadığımız yaşamların -zamanların bir arada toplandığı matruşka gibi romanı okumaya hazır mısınız?
“Belki de aslında hikâyeleri biz yaratıyoruz ve gerçekten o hikâyeler yok.Her şey boşluk.”ne düşünüyorsun?… 
Engin Geçtan
·
239 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.