İlk öykü, "Istırap"
Ve tornacı ağlamaya başladı. Üzgün oluşundan fazla kızgındı. Tam ıstırap çekmeye başladığını zannetmeye başladığı bir sırada her şey birdenbire sona ermişti. İhtiyar karısıyla daha doğru dürüst yaşamaya başlamamıştı bile. Ona kalbini açmaya, ona nasıl acıdığını söylemeye fırsat dahi bulamamıştı. Tam kırk sene onunla beraber yaşamıştı, fakat bu kırk sene sanki sis içinde geçmiş gibi geliyordu ona. İçki, kavga, dövüş ve sefalet içinde hayatın nasıl geçtiğinin farkına bile varmamıştı. Ve karısı sanki kendisinden öç alırmış gibi ona, onu ne kadar sevdiğini, nasıl onsuz yapamayacağını, ona karşı yaptıklarından son derece pişman olduğunu söylemek fırsatını vermeden ölüp gitmişti. İşte o daha ziyade buna içerliyordu...
Sayfa 12Kitabı okudu
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.