Doğrusu şu ki, ruhum bomboş kalmıştı. Gözlerimin yaşarmaması için kendimi zorluyordum.
Adam’ın sesi içimde usulca dedi ki:
“Güneş’e bak Zeze, güneşi uyandıralım.”
Sayfa 92 - CanKitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.