Zaman zaman okuduğum güzel bir kitap. Kurgusu şudur diyemem. İşte sevdiğim yeri bu diyemem. Ama çok seviyorum. Herkesin sadece kapağı için okuduğu bir kitap olduğunu biliyorum. Öyle ki çok da beğenilmez işin sonunda. Filmi varmış izlemedim. İzlemek filan da istemem. Bana göre bu kitaptan film çıkmaz. İnsanlar anlamadığı şeyleri kötülemeyi çok sever. Biraz anlamak diye de bir şey olduğunu kabullenmek bu kadar zor olmamalı. Mesela benim için bomba gibi bir yer vardı kitapta. Bilmiyorum ama ben çok çok beğendim. Bir adamın sevdiği, kavuşamadığı belki de hiç bir zaman kavuşamayacağı bir kadın için "Bu kadın beni ikiye katlar, suya götürür, suya batırır, kuru çıkarır, susuz getirirdi." diyebilmesi bana göre müthiş bir şey. Bu kitapta yine sevdiğim bir olay daha var. İstenmediğini anlayan bir adamın asma kesme işlerindense, dünyayı dar etmesindense, ya benimsin ya toprağın demesindense... meselesi. Sadri Alışık. Ooo çok severim diye adamlar vardır. Ama adamın tiplemesinden zerre kadar nasiplenmemişlerdir hani. O adamın Yeşilçamda olayı gidene dur dememesi, bir kadını onu istemediği için üzmemesi ve asla "pislik" yapmamasıdır. Bir kadını sırf özlemek için evden çıkıp dönüp dolaşıp özlem dolu eve gelmek anlaşılabilir mi? Herkes anlamaz. Ya da her gün yenen bir akşam yemeğini düşünelim. Kimin hazırladığına göre yemeğin değil o yemeği yemenin lezzeti değişebilir mi? Akşam yemeğine yetişmek için değil yemeği yapanın lezzetine koşanların kitabı bu. İnsan çok sevdiği zaman tam cümle bile kuramaz. Bu kitabın olayı bu. Yarım kalmış şeyler tam anlatılamaz. Bunu anlayamadığı için hiç kimse bu kitaba da "pislik" atmasa isabet olur. Dünya yarım kalmış şeylerle dolu. Bunu kabullenerek yaşamayı öğrenmek gerekiyor. O zaman yarım kalmış şeyleri yazan kalemler de anlaşılır diye düşünüyorum. ️

Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutkuİlhami Algör · Kıyı Yayınları · 199529,4bin okunma

·

153 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren