AY IŞIĞIM / ÖZLEM BİNEL Sır Bende'yi okuyunca, devamı olan Ay Işığım'ı da okumam gerekiyordu, bende okudum. Hem de ne okumak, yuttum :)))))) “Bu dünyaya sıkıştırıldık biz. Ya öncesinde daha mutluysak? Ölünce nereye gidecek bu ruh dediğimiz. Böcekler kemirirken o bakmalara doyulmayan yüzünü, ne hissedeceksin Eşref? Hiçbir şey ha, nereden biliyorsun? Ya burası başka türlü bir yerse? Hiç düşünmediğimiz ve düşünmek bile istemeyeceğimiz bir yerse. Doğumla ölüm arasına sıkıştırılmış kendi cehennemini yaşayan zavallılarsak. Acı için, ıstırap için gönderildiysek buraya? Altmış-yetmiş senelik bir ömür için çok değil mi bu kadar eziyet. Ve yaşlılık ne çabuk gelip ne uzun sürüyor da, gençlik ne kısa. Böyle olmaz Eşref. Peki, ben bir daha gelecek miyim bu dünyaya? Ona da yok dersiniz siz değil mi?” Özlem Binel, saflığın gölgesinde aşkı ve tutkuyu anlatırken Kurtuluş Savaşı mücadelesini de romanının arka planına koyuyor. Binel, Ay Işığım romanıyla aşkın ve mücadelenin büyüttüğü hayatlara dokunuyor. ( Arka Kapak) "Bir ses bu kadar mı özlenirdi? Bir ses bu kadar mı kıymetli olurdu? Bir ses hiç mi incitmezdi kalbini, onca sene hiç mi yükselmezdi?" "Annenin karnına düşmeden önce neredeydin Eşref?" "Peki ben bir daha gelecek miyim dünyaya?" "Göz için midir kafiye, kulak için mi yoksa?" "Biter miydi şarkılar? Aşığın aşkına ilaç şarkılar, son bulur muydu? Bir şarkı, zamanları yakın, mekanları bir etmez miydi?" Sır Bende de olduğu, arka kapaktan anlaşıldığı gibi iç hesaplaşmalar, sorularla başlıyor Ay Işığım. Soruları not alırken, "Göz için midir kafiye, kulak için mi yoksa?" sorusu aklıma başka sorular getirdi. "Sanat, sanat için mi, halk için mi?" Peki "Yazar neden yazar? Kendi için mi, okur için mi?" Bu tartışmalı sorular ve cevapları yüzyıllardır merak ediliyor ama kesin bir yanıtı yok . Öyleyse cevaplar nerede, doğru cevap hangisi? Eşref Koza Han'a geldiğinde Asran Baba, cantık ısmarlıyor. Ve benim iştahım kabarıyor. İskender'i geçiyorum, burada da güzel yapan yerler var ama Bursa'da ki cevizli lokum ve Karyoka burada yok maalesef... Bursa özlemi iyice depreşti galiba… Feride'nin bencillikleri, cahilliklerinin sizi kızdırması, yazarın okur üzerinde bırakmak istediği etkide ne kadar başarılı olduğunu gösteriyor. Aşkın türleri... Nasıl beş parmağın beşi de bir değilse; nasıl milyarlarca kar tanesi birbirinden farklıysa, nasıl dünyadaki yaklaşık sekiz milyar insan birbirine benzemiyorsa; ilahi aşk da, bireysel aşk da, yaşanan acılar ve etkileri, çekilen çileler, tadılan mutluluklar da birbirinden farklı; yaşananlara, yaşayanlara göre değişiyor. Sır Bende ve Ay Işığım’da da hepsi var. Romandaki karakterlerin hikayeleri, ustaca işlenmiş bir motif gibi birbirine geçmiş. Sadece onların hayatı, sırları değil; aynı zamanda dönemin siyasi - sosyal olayları, Kurtuluş Savaşı, toplum yaşamına etkisi olan adetler, gelenekler, görenekler, yemekler, ekonomi gibi konulara da değinilmiş. Sırlar ortaya dökülüp, sorular cevaplanırken; yeni sorular, yeni sırlar ortaya çıkıyor. Bir kapı kapanır, bir kapı açılır demişler. Her son yeni bir başlangıçtır. Her şey bitti gibi görünse de Ay Işığım'ın sonu yeni bir romanın başlangıcı mı? Bekleyelim, görelim... *Ay Işığım'dan ışıldayanlar: Ne fark eder, dedi, ha akşam ha sabah, zaman kime göre? Geç ve erken kavramlarını kim belirliyor? Altmışına yaklaşmış bir adam nasıl yaşardı duygularını? Neyi yapar, neyi yapmazdı? Ağlar mıydı mesela? Annesine sarılır hatta dizine yatar mıydı? Olmaz mıydı? Neden insanın sevgisini göstermesi garip bulunurdu? Göğün mavisini görmeyeli ne kadar olmuştu, anımsamadı. Çoğunlukla güneşin batışıyla uyanıyordu güne. Karanlığa sarıp sarmalıyordu kederini. Geceye saklanıyordu. Özlediği güneşten utanıyordu. Dert de değişirdi ya. Ona dert olan, sana zevkti. Onu acıtan, senin kurtuluşundu. Neyin kesinliği vardı bu dünyada. Bu dünya nasıl bir yerdi? Hayat ahmakça bir masal. Binlerce yıldır tekrar eden bir döngü. Aynı doğumlar, aynı yaralar, aynı bakışmalar, aynı acılar...

Ay IşığımÖzlem Binel · İnkılap Kitap Evi · 202065 okunma

151 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özgün Onat