Yazarın ölümünden önce adeta inzivaya çekilerek yazdığı bu kitap deneme türünün öncüsü olmakla beraber bana biraz da otobiyografi gibi geldi. Elbette doğrudan yazarın özyaşamöyküsünü bulamasak da kitapta, kimi zaman çocukluğundan kimi zaman gençliğinden ve kimi zaman aile bireylerinden bahsederek, yazarın hayatı, yaşadıkları, acıları, umutları, arzuları vb. bir çok konu hakkında bilgi sahibi oluyoruz. Çocukken izlediği İtalyan komedilerinden, babasının bazı sözlerinden ya da evine gelen birinin ona verdiği tavsiyelerden bahsederken buluyoruz. Montaigne adeta karşısında biri varmış da ona anlatıyormuş gibi kaleme almış kitabı . Ve arada “konumdan iyice uzaklaştım” isyanıyla ana konuya dönme çabasını da aktarmaktan çekinmiyor. Konudan uzaklaştığı fikrine pek kapılmadım ama bir konuyu anlatırken farklı paragraflarda, farklı tarihi hikayelerle anlattığında, dönüp bir önceki paragrafla bağlantısı var mı diye baktığım oldu. Çünkü bazen arda arda beş paragraf bir biri ile bağlantılıyken bazen tamamen birbirinden bağımsız olabiliyor aynı bölüm içersinde geçen paragraflar değerlendirildiğinde. Kitapta bolca klasik Yunan ve erken Roma dönemlerinden tarih, felsefe, mitoloji ve edebiyat konularına ve alakalı isimlere rastlıyoruz. Çiçero, Ovide, Platon, Aristo, Büyük İskender, Homer, Apollon vs… Bu anlamda sıkı bir tarihi bellek olan kitap geçmiş ile yazıldığı dönem arasında köprü niteliğinde. Kısmen de olsa Orta Çağ alıntılarına da yer veriliyor kitapta. Konular belli bir yaş gurubu için “ben zaten bunları biliyorum” hissi uyandırsa da yine de keyifle okunabilecek, bilip de unuttuğumuz ve hatırlanması gereken önemli konuları hatırlatması bakımından değerlendirilebilecek önemli bir başucu kaynağıdır.

DenemelerMontaigne · Kum Saati Yayınları · 201654,5bin okunma

·

113 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ekorkmaz