"Ah! Şu para yok mu? Bütün günahlar ondan çıkıyor. Kitapta bile yazılı, paradan daha fazla günah getiren nesne yoktur." Hayatta hepimiz hata yapmışızdır. Bazen farkında olarak bazen de bilmeden... Hem ne diyor Orhan Baba: "HATASIZ KUL OLMAZ. HATAMLA SEV BENİ." Orhan Baba haklı gençler. Peki neydi Polikuşka'nın hatası... Gençlik hevesiyle yaptığı sahtekarlıklar ve hırsızlıklar... Amma da şey yapmış, asın kellesini... Tabiki de böyle demiyoruz. Çünkü Polikuşka yaptığının farkında. Bu kötülüklerden sıyrılmış, kendisini evine adamış. Bu kötülüklerden sıyrılmış sıyrılmasına ama adına vurulan damgadan kurtulamamış. Herkesin memleketinde vardır böyle: Ayyaş Necmi Dul Fadime Hırsız Bekri bla blaa... (İsimlerin gerçekle ilgisi yok, aklıma geleni yazdım. Üzerinize alınmayın hemen :D ) Karakterimiz bu damgadan kurtulabilmek için toprak mülkü hanımının verdiği görevi kabul ediyor. Eğer bu görevi başarıyla yerine getirir nefsine uymazsa belki de artık herkes düzeldiğine inanacaktır. Bunun için elinden geleni yapar ama işler çok farklı noktalara ilerler. Farklı olay örgüleriyle harmanlanmış bu kısacık öyküde aslında birçok şeyi sorguluyorsunuz. Bir insanı tehlikeli yapan şey para mı? Çevremizin bizi nasıl tanıdığının bir önemi var mı? Herkes ikinci şansı hak eder mi? .... "Sevgili dostum, insan her şeyden önce vicdanının sesini dinlemeli." İncelememi bu güzel alıntıyla tamamlarken sizlere de keyifli okumalar diliyorum.

PolikuşkaLev Tolstoy · Can Yayınları · 20192,942 okunma

·

723 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berivan