O zaman :)
Spinoza-Marx karşılaşması hiç gerçekleşmemiş olabilirdi. Ya da kısa sürmüş olabilirdi. Ve bu karşılaşma bir karşılaşma olmaktan çıkmış da olabilirdi. Ama hem gerçekleşti hem de “çok uzun sürdü”. Spinoza’nın Teolojik Politik İnceleme’sinden ve bâzı mektuplarından Demokritos ve Epikuros’un materyalist felsefesi hakkında tez yazan genç hukuk öğrencisinin yaptığı görünüşte bir düzdni olmayan -Alexandre Matheron’a göre ise gerçek bir montaj olan- uzun alıntılardan, Althusser’e ve şu ya da bu biçimde -ama her şeyden önce komünizm açısından Spinoza’nın “felsefî” önemini düşünerek- ondan etkilenenlere uzanan bir karşılaşma: Etienne Balibar’a, Pierre Macherey’ye, Alain Badiou’ya, Jacques Ranciere’e, Toni Negri’ye, Gabriel Albiac’a ve diğerlerine. Spinozacılıkta Marksizm’in karşılaşması 20. yüzyılın ikinci yarısında bir Spinoza-Rönesansı tarzı yarattı ve bu da, benzersiz bir teorik ve politik üretkenliğe yolu açıp, insanların kurtuluşunun yeni biçimlerinin düşünülmesine müdahil olmaktan hiç geri kalmadı.
Sayfa 155Kitabı okudu
·
192 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.