Ahmet Ümit'in okuduğum ikinci kitabı oldu. Patasana kitabını bitirdikten sonra yazarın kurguyu çok akıcı ve güzel yapıyor olması hoşuma gitmişti ama verdiği birkaç mesajı garipsemiştim. Bu kitapta da aynı duyguları yaşadım. Kitapta geçen konu şu şekilde: Karen Kimya adlı karakter Londra'dan Konya'ya bir otel yangını sonrası sigorta işi nedeniyle geliyor ve kundaklama olup olmadığı üzerinde araştırmalar yapıyor. Konya, Karen'in aynı zamanda eski bir derviş olan babasının onları neden terk ettiğiyle ilgili cevapları alacağı yer oluyor. Hikaye buraya kadar genel bir kurgu olarak görünse de Karen Konya'ya ilk geldiği gün siyahlar giyinmiş biri karşısına çıkıyor ve kitabın ilerleyişinde büyük rol alacak Şems-i Tebriziyle karşılaşıyoruz ve sonrasında Şemsle olan sohbetleri Mevlana ile olan ilişkilerini, dervişlikle ilgili hikayelerini fantastik bir yapıda okuyoruz. Gelelim benim rahatsız olduğum konulara, yazar 'Aşk ' konusunu çok farklı işlemiş. Gerçek aşkı, ilahi aşk diye niteleyip diğer bütün aşklardan ve sevgilerden arınan insan modelini, mükemmel kulluk olarak tanımlamış. Örneğin en kaba tasviriyle bir adamın çocuğu olmasını çok istediği için türlü türlü yöntemlere başvurduktan sonra bir şekilde çocuğunun olması, daha sonra adamın gerçek aşkı aramak adına evini terk edip gitmesi ve zaman geçince çocuğu onu bulduğunda ' Ben Allah aşkını paylaşamam Allah'ım ya benim canımı, yada onunkini al' diye dua edip evladının canına mal olması hikayesinin geçtiği bölümde bu hikayenin yaratacağı şeyin hayranlık olarak beklenmesi bana çok yanlış geldi. İslam dini üzerinde yapılan konuşmalarda ölmeden önce ölünüz gibi sözlerden bahsedilip, islam dini peygamberi olan hz Muhammed'in eşlerine veya çocuklarına olan merhametine, sevgisine gram değinilmemesi ve islamı da eş ve çocuk sahibi olmanın yük olarak görüldüğü bir çizgide çizmesi yanlış ve yetersiz geldi. bunların yanında yazar belki de araştırdığı kaynaklardan ötürü dervişlerin gerçekten bu tutum içinde olduğunu görüp bunu yansıtmıştır. Fakat Peygamberlerin bile kendini bu kadar izole edip yaşamadığı bir dünyada, bu izole sistemi benimsemiş insanların mükemmel kul olmasını çok garipsedim keşke bunlara da değinilseydi. Kitap çok akıcıydı ve güzeldi fakat bende tekrar soru işaretleri oluşturdu. Sizin düşünceleriniz ne yönde olacak acaba?

Bab-ı EsrarAhmet Ümit · Everest Yayınları · 201836,1bin okunma

·

141 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve Yılmaz