Bakınız, millî şairimiz, aynı zamanda Kur’ân şairi Mehmed
Âkif Ersoy bu durumu nasıl ifade ediyor:
Bırak çalışmayı, emret oturduğun yerden,
Yorulma, öyle ya, Mevlâ özel hizmetçin iken!
Yazıp sabahleyin evden çıkarken işlerini.
Birer birer yazıp tamamlayınca listesini;
Bütün işleri Rabbim görür: Vazifesidir...
Yükün hafifledi... Sen şimdi doğru kahveye gir!
Çoluk çocuk sürünürmüş sonunda aç kalarak...
İşlerine bakan Allah değil mi? Keyfine bak!
Onun nimetler hazinesi kendi veznendir!
Havale et ne kadar masrafın olursa... Verir!
Silahı kullanan Allah, sınırı bekleyen O;
Erzak ve cephane bitivermiş değil mi? Ekleyen O!
Çekip kumandası altından ordu ordu melek;
Senin hesabına kâfirleri yere serecek!
Başın sıkıştı mı, yeterlidir senin o nazlı sesin:
“Yetiş!” de kendisi gelsin veya Hızır’ı göndersin!
Evinde hastalanan varsa borcudur, bakacak;
Şifa hazinesi derhal oluk oluk akacak.
Demek ki her şeyin Allah... Yanaşman, ırgadın O;
Çoluk çocuk ona ait: Lalan, bacın, dadın O;
Vekilharcın O; kâhyan, veznedarın O;
Alış seninse de verişten sorumlu olan O;
Denizde savaş olacakmış... Gemin O, kaptanın O;
Veya ordu lazım olsa... Askerin, kumandanın O;
Köyün yasakçısı, şehrin de defterdarı O;
Ailenin hekimi, eczacı... Kısacası hepsi O.
Ya sen nesin? Güya tevekkül eden Müslüman! Yutulmaz artık bu!
Biraz da saygı gerektir... Ne saygısızlık bu!
Hûda’yı kendine kul yaptı, kendi oldu Hüdâ;
Utanmadan da tevekkül diyor bu cür’ete ha?
Yahudiler Üzeyr’e, Hristiyanlar İsa’ya Allah’ın oğlu
Deyince Allah’ın birliği inancı bozulup yok oluyor da;
Senin bu Allah’a tam anlamıyla ortak koşman nasıl bağdaşıyor imanla?
Tevekkül böyle emir vermek mi demektir Allah’a?
Kur’ân’ın kimin için indiğini hiç düşündüğü yok...
Sorsalar “Kur’ân’ın muhatabı Allah’tır.” diyecek!
Allah’ın bütün emirlerine savaş açan şu aşağılık yaratık,
Yükümlü olduğu şeyleri de ona havale ediyor.
(Safahat 4. Kitap, Fatih Kürsüsünde) s.132
Sayfa 132 - Marmara Akademi YayınlarıKitabı okudu
95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.