"Herkes yöresine benzer ya, biz de yöremize benziyoruz," derdi uzaklara bakarak. Bir ben bilirdim içindeki tutkuyu. Su gibi ışıldayan gözlerinden hüzün yüklü bulutlar geçerdi. Hüznünü dağıtmak için beni göz hapsine alır ya da kitapların çizili yerlerini okurdu. Sonra şiir gibi konuşurdu. Bakmaya doyamazdım...