Önce bir örnekle giriş yapayım. Geçen balkonda otururken adamın biri sokaktan koşup “koşun kızıma tecavüz ediyorlar” diye bağırıyordu. Kendimce hayrete düştüm, yok ya hu bu kadar da değil, sokakta yapmazlar yahut ailesinin yanına kadar giremez vs. diye içimden geçiyordu.. tam zamanını hatırlamıyorum ama o günden sonra bu ülkede, yapmazlar dediğim her şeyin fazlasını gördüm.
Aslına bakarsanız konunun ne olduğunu bilmiyorum ama tahmin edebiliyorum şahsı. Sosyal medyada ülkemle alakalı neredeyse hiçbir başlığa bakmıyorum artık, çünkü ciddi manada tiksiniyorum. Evet, kendi ülkemden nefret edecek hale geldim, şimdi buraya yazacaklarım ne vicdanımı rahatlatabilir ne de bir şeyleri düzeltebilir çünkü.. çünkü bu nesil bilerek var edildi, müsade edildi, önlem alınmadı değil alınmak istenmedi. Mesele kuşak meselesi değil bu arada. Kendinden oluşan bir şey hiç değil. Adı ister z olsun ister x fark etmez ama dediğim gibi bilerek ve isteyerek her şeye müsamaha gösterdiler. Bunlar iyi günlerimiz, evet bu lafı eskiden kullanmak için iki sevgilinin sokakta el ele tutuşması bile yetiyordu ama şimdi? Cinsel içerikli gündeme denk geldik, hamile erkekleri gördük, tecavüzcüleri saymıyorum bile.. daha? Sırada ne var veya ne olabilir ki?
Arkadaş demiş ki, bu gidişle helak olacağız Allah korusun.
Olmuşuz zaten, bu millet şerefli, izzetli, namuslu millettir der bütün dünya.. Biz kendimizi bilmezsek bile, bilenler mutlaka vardı.
Yıllarca proje olarak yapmaya kalksalar yapamazlardı şimdiki yaşadıklarımızı, ee ne oldu? Allah bu günleri göstererek azgınlığımızın belasını vermiş zaten. Bu nesil diye insanları ötekileştirmek istemem. Ama sonumuz iyi değil demek basite kaçmaktır, olanlara göz yummak, yeni olaylara çanak tutmaktır, hepimiz mesul oluruz. Ha tabii bize yazmaktan, konuşmaktan başka bir şey düşmez ama..