Kitabı beğendim.Diğer okurlara tavsiye ederim. Yazarımız Tülay Üstündağ bir Yaratıcı Drama Eğitmeni,60 lı yaşlarına gelince sürekli öğrenen insanlara olan ona da olmuş anladığım kadarıyla tüm zihinsel birikimlerini anı-biyografi türünde ve çevresinin de yaz yaz yaz yaz ısrarlarına dayanamayıp bir kitap yazma deneyimi yaşamaya karar veriyor.Sonuçlarını bence büyük bir keyifle izliyor belki bu uygulama da da vardır ya da onu tanıyanlar.Kendisine sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.Beni bir çok konuda kendi yaşantıları ile aydınlattığı için..Güzel bir insan kendisi hani hayata karşı mücadele bayrağını hiç indirmeyenlerden,tüm silahları kuşananlardan,iletişimin tüm inceliklerine vakıf olup bunu yaşantısında kullanıyor olmasını vefalı geri dönüşler ve dolu dolu bir hayat yaşamasıyla anlıyoruz… Tülay hanım’ın çocukluk anılarına bayıldım kendime çok benzettim.Anne ve babasını büyük saygı ve hayranlıkla hatırlaması ve anlatmasını imrenerek okudum . Kitabı ben Dinlebi uygulaması üzerinden dinledim.İşlerim yoğun ve yakın gözlüğüm yok burda kitapları da alamam zaten.. Hayata her daim pozitif bakan bir eğitimci kendisi.Gerçekten berbat denilecek deneyimlerde yaşamış ama hep şu bakış açısını yitirmemiş,daha tanıyacak insanlar ,okunacak kitaplar,görülecek ülkeler var durmak yok yola devam ..Kendisi Yaratıcı Drama Eğitmeni ben de Drama alanında kısa ve yoğun bir eğitimle eğitmenlik sertifikasına sahip olmuştum .Bir kaç sene de 7-14 yaş grubu ile çalışmalar yapmıştım.Yaratıcı Drama eğitimimin hayatım boyunca devlet elinden aldığım tüm eğitimlere bedel olduğunu söyleyebilirim. Bir eğitimci düşünün bir havalimanında otururken ya da her yerde insan üzerine gözlemlerini not ediyor.Günlük tutma alışkanlığı çok eskiye dayanıyor. Tahammülüne hayran kaldığım deneyimi ise belli bir otobüs şirketine devamlı ve düzenli yazdığı dilek ve şikayetler..Bunların hepsini not etmiş..Mesela bir hastane’den çıkıyor tüm personele teşekkür mektubu yazıyor mektubu herkesin göreceği personel panosuna asıyor.Verilen mutlu edilmişlik cevabını unutmuyor not ediyor. Küçüklen babasının teşvikiyle İsmet İnönü’ye dedesi yerine koyarak mektup yazıyor İnönü’nün cevabını saklıyor sonra bir vakfa bağışlıyor. Şimdi bunları neden yazıyorum ve neden dikkatimi bu kısımlar çekti çünkü ben de bir gün anı biyografi tarzında bir kitap denemesi düşünüyorum.Ama Tülay Hanım kadar donanımlı olmadığımı daha iyi görüyorum.Çok kayıt kuyut altına almama anlamında yani..Eğer vazgeçmeyeceksem bu konuda daha bilinçli olma sözü verdim kendime. Tülay Hanım1961 doğumlu ve çocukluk anıları üzerinden Türkiye’nin 60-90 arası sosyal,kültürel,ekonomik her alanda değişim ve gelişimini de takip edebiliyorsunuz. Türkiye’ye ve türk insanına has absürtlükleri görmek çok tanıdıklık hissi veriyor. Bir çok okuyucu bu kitap aracılığıyla Tülay hanım’la arasında bir bağ oluşturabilir çünkü hepimizden deneyimler onun deneyimleri… Keyifli Okumalar