Yazardan okuduğum yedinci kitap Papazın Kızı oldu. Orwell ‘’inanç’’ ve ‘’inanmak’’ ilişkisini sorgulayıcı bir tarzda ele almış. Bu sorgulamanın derin bir analizini okudum dersem abartmış olmam aslında. Kitabın içinde tek değil de birkaç roman var sanki; bölümler arası geçiş hızlı, keskin ve değişken. Sıkılmadan okudum bu sebeple. Bir taşra kentinde huysuz bir papazın kızı olan Dorothy Hare karakteri üzerinden 1930’ların İngiltere’sinin portresini çizen kitap, ortası olmayan keskin uçları içselleştirerek okutuyor. Yaşadığı inancı resmen bir gelenek haline getiren ve rutine bindiren papazın kızı sorumluluk sahibi olduğu için oldukça mutlu, tek derdi de babasının kasabada birçok yere borçlu olması. Bir papazın cimri olması ve tuhaf alışkanlıkları yüzünden kızını zor durumda bırakarak ona para vermemesi düşündürücü değil mi? Ama bizim sorumluluk sahibi, melek ruhlu kızımız Dorothy bu gibi davranışları hiç sorgulamıyor. İlginç. Bu çok dindar (!) baba ve kızımız kendi yağlarında kavrulurken hiç olmadık bir şey oluyor ve kadının hayatı tepetaklak oluyor. Ve böylece yoksulluğun dibi ile tanışıyoruz. Özellikle evsiz kalmanın ve işsizliğin akıl almaz boyutlarını hiç çekinmeden ortalığa saçan Orwell kalemine hayran olmamak elimde değil. Toplumun farklı kesimlerine ışık tutan eser, inanç ve inançsızlığın ilişkisini inceleyerek eşsiz bir roman olduğunu kanıtlıyor. Keşke sonu böyle olmasaydı dediğim için bir puan kırdım.

Papazın KızıGeorge Orwell · Can Yayınları · 20192,872 okunma

·

309 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Marceline Proust