Filistine duyduğumuz bağlılığı Rabbim bir nebze dahi olsa eksiltmesin, çoğaltsın. Bu Kitabı okurken fevkalade bir heyecan vardı üzerimde, zira Kudüs ve Abdülhamid-i Sani, yani iki büyük, beni öylesine büyüleyen iki Konu bir arada idi. Aman yarabbi bu nasıl bir duygu. Şimdi ben birde Sahipkıran Efendimiz’in Filistine olan bağlılığını okuyacaktım. Hamd olsun hüsrana uğramadım okurken, bazen çok fazla değer verdiğimiz ve anlam yüklediğimiz mevzularda İnsan hayal kırıklığına uğraya biliyor. Bunu hayatımızda her anlamda yaşamış ve bu duygu hepimize aşinadır. Amma velakin bu Kitapta öyle olmadı. Fanatik Yahudilere/ Siyonistlere öylesine bir Kin, nefret, ne derseniz hayal gücünüze bırakıyorum burayı, besliyordum. Kitapın ilk sayfalarında Yahudilerin Hıristiyan Avrupa tarafından ne denle zorluklar çektiğinden bahsediyor. Onların uğradığı zulüm, istenmeme ve dışlanmaya maruz kaldığından ve bunun üzerine bir kıyaslama ile karşımıza çıkıyor Yazar. Bu hususta Osmanlı ile göçmen Yahudileri ele alıyor. Aslen onlar kötü yahut fanatik değil, onların, yani Osmanlı zamanında Theodor Herzl’ın öne sürüp bir “Yahudi devleti” kurulacak diye ortaya atılana kadar Yahudilerin hiç bir bu yönde amaçları/ hedefleri yoktu. Yazarın şuna değinmesine ne sevindim: Biz Müslümanlar her kim olursa olsun (gayri müslim/ kötü huylu vesaire ..) kişiye iyi davranmak ile mükellefiz. Hatırlayalım: Fahr-i Kainat Efendimiz, Cihanın Sultanı Peygamber Efendimiz s.a.v en sevdiği Amcası Hazreti Hamza a.s Şehit edilmedi mi Uhud savaşında? Edildi. Birde Şehit eden Vahşi Müslüman olmadı mı? Oldu. Ya Râb bu ne büyük imtihan! Bisyâr şey kattı bu Kitap bana, Rabbim her daim merhamet’i ve hoş görü ile yaklaşmayı eksik etmesin. Selametle

II. Abdülhamid ve FilistinRefik Şakir En-Nedşe · Mostar Yayınları · 2011104 okunma

·

82 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.