__
Sabahın dördü.
Belki geçenindir,
Kim bilir?
Lambaları söndü
Sönecek şehrimin.
Ve ruhumun feri
Çoktan.
Âdettendir,
Herkesten önce uyanır acılarım
Kahrım onlardan da önce belki
Uyanır ve uyandırırlar beni.
Sağ olsunlar,
Oysa yetişecek bir yerim yok,
Sabahın köründe.
Sadece
İçimden kopar
Ve dikilirler karşıma.
Uyku nedir bilmez gözlerim.
Saatlerce bakışırız.
Delireceğim.
__