Bugün'ü anlamak yolunda, yarını düşünmek ya da düşlemek yolunda yapılacak ilk, temel iş Dün'ün koridorlarında yitmemektir bence. Bugün'ü Dün'den ayıran, onun tıpkıbasımı kılmayan ne, felse fenin varlık nedenini, amacını kollamak için başta bu soruyla karşı karşıya kalmak gerekiyor.
Geçen yüzyılın ikinci yarısında, iki köktenci düşünür felsefenin düzlemini değiştirdiler. Marx ve Nietzsche. Şüphe yok ki, bu deği şimi hazırlayan pek çok etken vardı. Marx anglosakson iktisadının, Fransız toplumbiliminin, Alman felsefesinin bir bireşimiydi. Ricardo olmadan Kapital'i yazamazdı Marx: Darwin, Hegel, Feuerbach, Pro udhon olmadan marxçılık kurulamazdı. Nietzsche de öyle: Dün'üne dönüp, yeniden (oysa dönüştürerek) Sokrates'çe bir felsefe "inşa" et meye yöneldi o da.
Marx ve Nietzsche: Bu iki biribirileriyle uzlaşma olanağı olma yan felsefe etkinliğinin birarada anılması Türkiye'de hemen hep bet bir yankı bırakıyor. Bir yanlış okuma Nietzsche'yi faşizmin memesi kıldı çünkü. Oysa, bir başka yanlış okuma da Marx'ı buyurgan, tek yetkeci, tek-merkezci uygulamanın memesi kılıyor. Avaz avaz bağır madan usul usul düşünelim: Metinlere gidelim durmadan. Sonra da çağa, dünyaya, kendimize bakalım. Neden "ibne hakem" diye bağı riyoruz; neden Şili, Afganistan; neden ezilmek istemiyoruz, neden, buna karşılık, ilk fırsatta eziyoruz?
Sayfa 185 - Kırmızı, 2013Kitabı okudu
·
156 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.