Beş kez bir doktor olarak ölümü çağırdım ve dünkü günün kısa geçmesini ümit ettim. Fakat beyhude bekledim. Dünyanın neresinde sürekli bir neşenin gökyüzü vardır, ya benim gökyüzüm?
(Nietzsche Mektuplardan)
Baştan beri sadece hayalci olmayı istedim. Yaşamaktan bahsedenleri yarım kulak dinledim. Olduğum yerde olmayana, asla olamadığım şeye ait oldum hep. Ne kadar değersiz olursa olsun, ben olmamak kaydıyla her şeyi şiirsel buldum. Ben, bir tek hiçlik'i sevdim. Düşünü bile kuramayacaklarımı arzuladım sadece. Hayat akıp gittiğini hissettirmeksizin, bana şöyle bir değip geçsin istedim.
Huzursuzluğun Kitabı - Fernando Pessoa
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.