Stefan Zweig'ın Satranç'tan sonra okuduğum ikinci kitabı olup, platonik aşkın ne olduğunu, bir kişinin aşkı uğruna kendi hayatından nasıl vaz geçtiğini anlatan ve 55 sayfada 550 sayfalık duygu yoğunluğu aktarabilen mükemmel novella. Özünde isimsiz yani bilinmeyen kadınımızın mektubunun ilk cümlesi bile tüyleri diken diken edici şekilde etkileyici : "Sana, beni hiç tanımamış olan sana!"
