Eskiden masum bir fikrim vardı.Sanırdım ki herhangi bir fenalık ruhumuzu baştan başa kirletir,onda hiç bir temiz nokta bırakmaz.Halbuki hakikatte her zaman böyle olmuyor.Maddi sükutların manevi sükutlardan bir farkı var.Mesela bir uçuruma düşen insan paramparça olup ölüyor.Fakat manen düşen insanın yalnız bir tarafı zedeleniyor,öte tarafları tamamıyla salim kalabiliyor.Fahişeler görüyorsunuz ki aile muhabbetini hiç kaybetmemiş,katiller görüyorsunuz ki samimi surette seviyor,acıyor,yardım ediyor.Ben de vakıaların sevkiyle bir hırsız ve dolandırıcı olup çıkmış bulunduğum halde çocuklarımı ancak tamamıyla salim ruhlu insanlarda bulunacak bir temizlik ve kudsiyetle seviyordum.Feriha ile Zehra.Ben sırf onlar için herşeye katlandım.Bundan sonra da katlanıp gideceğim.
Sayfa 157Kitabı okudu
·
88 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.