Ben nereden bilecektim ki;
Ölümün ince belli bir bardak çayla,
dudak arasında olduğunu...!
Kazım Koyuncu ( 25 Haziran 2005)
Seninle aynı zaman diliminde yaşamaktan
ve seni tanımaktan dolayı çok şanslıyız.
İşte gidiyorum
Bir şey demeden
Arkamı dönmeden
Şikayet etmeden
Hiçbir şey almadan
Bir şey vermeden
Yol ayrılmış, görmeden gidiyorum
Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki senin yanında
Sesin uzaklaşır her bir adımda
Ayak izim kalmadan gidiyorum
Gerdiğin tel kalbimde kırılmadı
Gönül kuşu şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Işığımız sönmeden gidiyorum...