Şimdi farzet ki Boğaziçi'nde, ya da mesela Adalar'dayız. Deniz yok mu deniz? En sıcak havalarda bile insana can verir. Serin... Masmavi... Hoş.. Halbuki burada poyraz çıkacak diye ta saat sekizi, dokuzu beklemeli... Duman, duman... Külhan gibi.. Sonra manzaranın sınırlı olması, monotonluğu... Düşün Suad: Bir sandalımız olurdu. Sabahları erken, yahut akşamları geç vakit sen şemsiyeni kapardın, ben küreklere sarılırdım. Mehtap olsun olmasın, oranın geceleri ne güzeldir.
Sayfa 7Kitabı okudu
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.