LANETLİ YAZARIN VAKASI
“Çamaşır ipimiz ara sokağın tel örgüsüne paraleldi. Ay ışığında külotları ipe astım; biri siyah, biri beyaz, biri de pembeydi. Hafif bir rüzgar onları dayanılmaz bir biçimde havalandırıyordu. Sonra hızla odama dönüp ışıkları söndürdüm ve pencerenin önüne oturup beklemeye başladım. Kurduğum tuzağın anlamsız ve çılgınca olduğunu idrak etmek on dakikamı aldı.”
ParantezKitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.