İpi kopmuş, yırtık bir uçurtma gibi geçti ömrün
Savruldun ordan oraya
Sonunda takılıp dalına acının paramparça
Ona tutundun, yaprağı oldun kaynayıp
Bu yüzden işte, kendini yakan yalnız tuhaf bir alevdin
Hayatta en çok yanmayı sevdin...
Sayfa 174 - yapı kredi yayınlarıKitabı okudu
·
131 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.