"Seni bekleyen biri var."
Kadehleri önümüze koyup gözlerini şişeden ayırmadan tirbuşona uzandı.
"Yemek odasında " dedi gülümseyerek.
Odaya merakla gittim ve sevinçten sıçradım. Yemek masasının yanındaki yastığın üzerinde küçük bir köpek yatıyordu. Köpeği kucağıma aldım, sevinçten neredeyse ağlayacaktım.
Massimo "Sevdin mi?" diye sordu, bana dolu bir kadeh uzatarak.
"Sevmek mi? İnanılmaz birsey, çok küçük; elim kadar."
"Ve sana tamamen bağımlı, tıpkı benim gibi."
Massimo'nun sesi kalbimi deldi.
"Onunla ilgilenmezsen ölür. Benim gibi." Önümde diz çöküp bana baktı."Sensiz ölürüm. Tüm bu günler... Ah, ne diyorum; bunu her saat, her dakika hissettim... Sensiz yaşayamam ve yaşamak da istemiyorum."
Sayfa 138
·
1 artı 1'leme
·266 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.