İçimde biriken cümlelerin, hislerin ağırlığı gözyaşlarımdan bir bir dökülüyor.
İçim yangın. Boğuluyormuş hissi var boğazımda…
Düğüm düğüm her şey. Konuşamıyorum.
Zaten ne faydası var ki konuşmanın. Hep biraz gereksiz bulmuşumdur.
Susmak daha derin. Daha çok şey anlatır, duyabilene.
Bir gözler, bir de susmak…
Sustuğumuz yerdedir bütün yaralarımız. Ve gözlerimizi kaçırdığımız yerdedir aslında görmek istediklerimiz.
İnsanoğlu o kadar da karmaşık değil aslına bakarsan; sadece sustuklarımızda aramalıyız birbirimizi… ♡