Tadını yavaşça çıkartarak okuduğum betimlemelere yine hayran kaldığım bir seri oldu. Özellikle Ölmez Otu her sayfasında beni yürekten sarstı. Yaşar Kemal’in tabiriyle: “acı yüreğime çöreklendi!”
Aslında ne Meryemce’yi ne Uzun Ali’yi, Hasan’ın kibritlerini, köylünün evliya ilan ettiği Taşbaş’ı Muhtar Sefer’i, Sefer’i öldürme planıyla aklını yitiren Memedik’i ne de Halil Emmiye yoldaşlık yapan köpeği… Hiçbir karakteri unutmayacağım. Hepsini tanıdım, yaşadım ve gördüm… Yalak Köylüsüne şahitlik ettim.