Vârımı ben Hakka verdim, gayrı varım kalmadı,
Cümlesinden el çekip pes dü cihânım kalmadı.
Çünkü hubbullah erişti, çekti beni kendine,
Açtı gönlüm gözünü, gayri gümânım kalmadı.
Evliyânın himmeti, yaktı beni kül eyledi,
Sâfiyim, buldum safâyı dü cihânım kalmadı.
Ahmedî der: Yâ ilâhî! Sana şükrüm çok durur,
Hamdülillah aşk-ı Haktan gayri vârım kalmadı.
Sayfa 78Kitabı okudu
·
168 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.