Gönderi
Morpheus
Yunan mitolojisindeki düşler tanrısı olarak tanınan Morpheus’tan adını alan bu ilaç, bağımlılığın nasıl etki edeceğini en iyi bilen doktoru bile ölüme sürükleyebiliyorsa bize ne yapmaz diye düşünüdürerek vuruyor insanı!
Mitoloji ve kitaptaki bölümleri birleştirince leziz noktalar yakalanıyor. Kitapta morfin bağımlısı doktorumuz morfine en çok geceleri ihtiyaç duyuyor ve morfini aldığında yaşadığı düşsel durumlardan kah zevk alıyor kah korkuyor. Mitolojik açıdan bakıldığında ise Morpheus’un annesi Nyx yani gece tanrısı, babası ise Hypnos yani uyku tanrısıdır. Doğal olarak morfin ikisinin de gücünü barındırır içinde. İlginç, değil mi?
Gözler! Morfin kullanan insanların göz bebekleri toplu iğne başı kadar küçülürmüş. Kitapta da buna vurgu yapılıyor. Bağımlı doktor, insanların gözlerine bakmasından utanır hale geliyor ve yalnızlaşmayı tercih ediyor. Morfini bir bağımlılık metaforu olarak düşünürsek toplumumuzda da bağımlılıklarının kölesi olmuş insanlar böyle uzaklaşıyorlar insanlardan. Kimisi tv bağımlısı olup kalabalıklar içinde bile kabuğuna çekilirken kimisi yiyecek bağımlılığı ile kendisini yemekler dünyasına vererek aldığı kilolar sonucu utanç hissediyor.
Son olarak döneminin önemli eleştirmenlerinden Bulgakov’un bu öyküsünü sadece morfin bağımlılığının zararlı olduğu mesajını vermek için yazmadığı aşikar. Hepimizin yaşadığımız çağda ve toplumda kendimize seçtiğimiz morfinlerimiz var. Kimimiz modayı, kimimiz sosyal medyayı kimimiz televizyonu kendimize bir morfin gibi düzenli olarak şırınga ediyoruz. Sonu, kitaptaki gibi fiziksel bir ölüme yol açmıyor belki ama her geçen gün içimizdeki yaşam enerjisini öldürüyoruz. Moda bağımlılığıyla kendimizi olduğumuz halimizle sevmeyi öldürüyoruz. Sosyal medya bağımlılığıyla sahip olduğumuz şartlarda mutlu olabilme özelliğimizi öldürüyoruz. Televizyon bağımlılığıyla hayatta yapılabilecek bir sürü güzel şey varken veya renkli düşler kurabilecekken bu fırsatları yakalama şansımızı öldürüyoruz. Bağımlılıklar artırılabilir, birkaç örnek bunlar.
Peki neden bağımlılık yapıcı şeylere bağlanıyoruz? Morfin kullanan doktorun acılar içinde olması gibi bizler de çağımızın acılarını sünger gibi emiyoruz. Savaşlar, yoksulluklar, sağlık sorunları, varoluş sancıları… Acılardan uzaklaştıracak bir yol sonunu düşünmeksizin ilaç gibi geliyor hepimize. Yine de acılarla yaşamaya alışmak zor olsa da alışmak gerek sanki. Gerçekten “yaşamak” için!
··
547 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.