İnsan sonu olandan kaçıyor, kendisinin sonu olduğunu hatırladığı için sanırım. Kitaplara sığınanlar biraz daha avantajlı. Cümleler bir şekilde ölmüyor ve öleceği güne kadar sonsuzluk içinde yaşamaya devam ediyorlar. Umut iyi bir şey değil, inanmıyorum iyi olduğuna artık. Tek iyi şey yaşamak, her zerresine kadar yaşamak. Kabul etmek gerekiyor, kabul sonsuz olana giden yolu açıyor gibi geliyor. Var olmayacak/olacak yerine var olana odaklansak belki de insan kendi kabullenişini de başlatacak.