"Alo, merhaba Thomas, benim, baban."
Uzun bir sessizlik.
Güçlükle soluduğunu duyuyorum, sonra da öğretmenin sesini:
"Duyuyor musun Thomas? Baban telefonda.
- Merhaba Thomas, beni tanıdın mı? Benim, baban. Nasılsın Thomas?" Sessizlik. Sadece güçlükle soluduğunu duyuyorum.
Sonunda Thomas konuşmaya başlıyor. Ergenliğe girdiğinden beri sesi daha kuvvetli.
"Nereye gidiyoruz baba?" Beni tanıdı. Konuşmaya devam edebiliriz.
"Nasılsın Thomas?
- Nereye gidiyoruz baba?
- Baban, annen, kız kardeşin Marie için güzel resimler yaptın mı?" Sessizlik. Sadece güçlükle soluyor.
"Eve gidiyor muyuz?
- Güzel resimler yapıyor musun?
- Martine.
- Martine nasıl?
- Patases, patases, patases!
- Patates mi yedin, güzel miydi? ... Patates mi yemek istiyorsun?" Sessizlik ...
"Babaya bir öpücük verecek misin? Hoşçakal diyecek misin?
Öpücüğüm nerede?" Sessizlik.
Boşlukta sallanan ahizeyi, uzaktan gelen sesleri duyuyorum. Öğretmen telefonu alıyor, Thomas'nın ahizeyi bırakıp gittiğini söylüyor bana.
Kapatıyorum.
Önemli olanları konuşmuştuk zaten.
Syf 93
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.