Yetişkin Çocuklar
Bir ilişki kurduğumuz zaman bilinçsiz bir anlaşma yaparız ve mesela senden beni asla terk etmeyecek babam olmanı isterim, sen de benden seni olduğun gibi kabul edecek annen olmamı istersin. Başka birinin yaralarımı iyileştirmesi olanaksız olduğu için bu gerçekleşmeyince de, eşimi suçlamaya başlarım.
En kötü durumda, bu boşluğu birbirleriyle dolduramayan çiftler çocuk sahibi olmaya karar verirler... bu durumda ebeveyn olması gerekenler kurtuluşu çocuklarında arayan, ihtiyaç içindeki iki çocuktan başka bir şey değillerdir. Yetişkin görünümlüdürler ama başkalarıyla ilişkilerinde bir çocuk gibi davranırlar.
Yetişkin yaşamlarında son derece parlak olan, ama bir ilişkinin mahremiyetine çekilince şefkat, ilgi, onay eksikliği karşısında sürekli tepki veren çocuklar gibi davranan insanlar da vardır.
Ve bu yetişkinler çoğunlukla asla anlaşamazlar, çünkü her birinin içindeki yaralı çocuk kendini ifade etmektedir; her ikisi de çocukluklarının sahnesini yaşamakta, farklı nedenlerle anne ve babalarını istemektedirler. Eşleri de aynı durumda olduğu için bu isteği yerine getiremez. Onlara olanı biteni açıkladığımız zaman tartışmaları anlamını yitirir, içlerindeki çocuklar yatışır çünkü kendilerini ifade edecek alan bulmuşlardır ve çiftler de yeniden karşılaşmak için şimdiki zamana dönebilirler.
Yaralı çocuğumuzun ıstırabını ve öfkesini ifade edebileceği bir alana ihtiyacı vardır. Ona bu alanı tanıyınca büyümeye başlar ve ilişkilerimize karışmaz.
·
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.