Ceza Sömürgesi Kafka'nın yargısız infaz zihniyetini anlattığı kısacık bir olaydır. Kitabı okurken kafamın içinde işte bu müzik çalıyordu. Daha önce okumuş olabilirim hiç fark etmedi. Aynı sıkıntıyla sonunu bekledim. Kafka yine, nereden olduğu belli olmayan karakterlerle, mesele onlar değil siz olaya odaklanın tadında yazmış. Hop hikâyenin ortasına yani. Hemen kafamda subay başka bir kitap kahramanı oldu. Yolcu başka, mahkûm başka. Olayı yaşamaya başladım. Başlangıçta subayın anlattıkları korkunç geldi. Bir insan bundan nasıl zevk alabilir dedim hatta. Ama sonra ani bir manevra yapıp mahkûm yerine o tuhaf alete kendisi girdiği an psikolojisini anladığımı düşünüyorum. Bazıları için fark etmez. O çark kurulmuştur bir kere. Suç nedir? Ceza ne için ne ölçüde verilir? Hiç fark etmez. Bu durumun adı yargısız infazdır. Onu bunu şunu hatta kendini fark etmez. Celladın baltası kalktı ise inmelidir. Burada sadist bir subayın anlattıklarına kendi kendine aşık oluşunu okudum. Ama etraf kaynıyor zaten. Bazı insanların yaşam kavgası bile bu: Bir şekilde ya acı vermeli ya da acı çekmeliyim. Bu zihniyetten kurtulmanın tek yolu uzak durmak. Çok zor tabii. Herkesin mağduru oynamayı sevdiği bir kültürde çok çok zor. Birine yalvarmak için kutlu bir sebep aramalı insan. Onun dışında tüm yalvarmalar, yakarmalar insanı o an olduğundan bile kötü bir duruma sokar. Bu değişmez bir kuraldır. Genel ifadeyle, Benim kendime vermediğim cezayı kimse vermesin boşuna bana. Çekmem. Ama yaptıklarım eğer yanlışsa da eğer o dişlileri ben kurdumsa da tıpkı subay gibi bende kendi cezamı keserim, hep kestim çok şükür. Allah bu konuda da kimseye muhtaç etmesin.‍️ İçtimai hayatta ki diğer ceza gerektiren suçlarıma gelince. Suçum her şeyi bilene aleni, cezayı verecek olan da belli. Gerisi Takdir-i İlahi.

Ceza SömürgesiFranz Kafka · Aperatif Kitap Yayınları · 20208,6bin okunma

·

105 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren