Sivas Cehennemi 2 Temmuz1993 Cuma / Aziz Nesin
Orada düşündüğüm şu idi: “Öyle bir biçimde öleyim ki, korkarak ölmüş bir adam durumuna girmeyeyim.” O da mümkün değildi çünkü dumandan kıvranıyordum. Ve kendi kendime bunun mücadelesini yapıyordum: Tek derdim, bir köşeye büzüşmüş bir adam olarak ölmeyeyim. O sırada Lütfi Kaleli, “Sokağa bakan pencereye doğru gidersek belki kurtuluruz,” dedi. Hemen dedim. Oraya doğru yöneldik. Karanlıktı. Elimden tuttu.
Sayfa 213 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
181 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.