Sahibü'ş şurta' nın gönderdirdiği bir Emir, kalabalığa yaklaştı.
Salibe bağlanmış şu zındığın taşlanmasını emretti.
Kibirli yüzünde ürpertici bir tehdit vardı. Hemen yere eğilip istinaline istenileni yapan kimseler, Hallac-ı Mansur'u taşlıyorlardı. Göğsüne, kollarına, bacaklarına kafasına bir yağmur gibi geliyordu taşlar.
Ne isyan vardı Hallac'ta, ne de bir öfke.
Yıllardır dilendiği kapının açılacağı heyecanıyla; Beni Affet insanları Affet! Aşk... Kapını Ben Geldim diyordu.
Ve aşağıda yaptığı duası kabul olmuştu.
Ey Rabbim içimde taşıyamadığım bir kor var, yak beni alevinle! Varlığında erit öyle var kıl beni! Günahlarımla kapındayım şimdi! İnsan bir gönülse Rabbim sen bir Aşksın! Ey aşk, ben geldim. Aşk kapadı ben geldim.
Allah'tan rahmet diliyorum.