~~~Kitaplarımda ailemden haberler verdim. Asla kimseyi öldürmemiş olan babamdan. Şairin köylüye dönüştüğü, çocuklarımın annesinden. Artık babayla nereye gittiklerini bilen iki oglumdan. Beni teselli bulmaz 1dul olarak bırakıp giden karımdan ve Tanrı'nın hizmetkârı olan kızımdan. Annemden hiç bahsetmedim. Mercek altına almadığım tek kişi o. Peki neden şimdi? Çünkü yaşlandım. Gangsterler sonlarının ardından daima annelerine sığınırlar. """En çok da, en iyi kısmı sona saklamak istiyordum."""~~~ Diyor yazar satır arasında ki dediklerinin hepsini okudum, en sona seni sakladım """ANNEM""" dediğini, en çok seveceğimi düşündüğüm için ben de... KuzeyliAnnem!!! Adı Marie-Therese olan mesafeli, ketum ve hep arka planda olan anneyi budefa başrole taşımış Fournier iyiki de öyle yapmış. Annesinin aşkı ve babası-evlilik... Çabuk sıkılan, herkes gibi olmayan, alkolik, nerdeyse çocuklarının olduğunu unutan 1baba, mutfağa tıkılan, çocuklarla 1anne... ~~~"Senin baban var ya, insan memnun olsun diye iyileşmek istiyor." Annem de babama tıpkı hastalarının gözüyle bakardı. O da onun kendisini ölmekten kurtaracağına inandı. Tam tersi oldu, babam annemi neredeyse öldürdü~~~ ~~~Babam bizimle asla tatile gelmedi. Bize asla yüzme öğretmedi. Bize asla kumdan kaleler yaparken yardım etmedi. Biz onu asla mayoyla görmedik. Biz onu her zaman elinde fi tarihinden kalma deri çantası, doktor kılığında tanıdık. O Arras'ı, meyhanelerini, arkadaşlarını, Byrrh'larını tercih ederdi. Annem bizi tek başına yetiştirdi. Benim huysuzluklarıma ve kaprislerime tek başına göğüs gerdi~~~ Dediğimiz çoktur aslında aile hayatında hiç çocuklarını tanımayan vakit geçirmeyen ebeveynler, tüm sorumluluğu eşlerden 1ine yükleyen evlilikler tüm bu durumlarla çok gerçekçiydi kitap, hayatın içinden durumlarla, bazen para, mevki, konum herşey değildir... ~~~Normalde çocuklar ağlar, yetişkinler değil. Hele anneler hiç, onlar ağlayan çocukları avutmak için gelmişlerdir dünyaya. Burada roller tersine çevrilmişti. Tersine 1dünyaydı~~~ dediği annenin hep mutlu olması gereken anlarda yaşadığı duygunun ifadesi hep bu olmuştu, """sessizce ağlamak"""... Tedavi gören baba umut içinde bekleyen anne """iyileşti artık!!!""" ~~~Anlamadığını anlamış olduk. Hep aynı oydu.~~~ fakat anlamışlardı ki değişen hiç1şey yoktu :((( ~~~Annem kederli bir "lyi eğlenceler"in ardından bana sordu: "Benim için de bunu yapar mıydın?" Çok daha sonra anladım. Annemin hastalıklar icat etmesinin nedeni, onunla ilgilenmemiz içindi. Sanki onu yeterince sevmiyormuşuz gibi. Babamız tarafından terk edilmişken, bize ihtiyacı vardı...~~~ sanırım benim için en etkili kısım buydu baba Dr., Evlat Dr. fakât acaba oluyor sevgi göstergesi onun için, içini acıta acıta... Külliyatını bitirdiğim yazar iyiki okudum dediklerim arasındadır her daim çok çok severek, hüzünlenerek ve gülümseyerek okumuşumdur yazarı herdaim muzip, duygulu tarzıyla, kesinlikle yazara şans verin derim.1KülliyatOkumalarım daha biter. Herkese sağlıklı mutlu huzurlu keyifli okumalar dilerim... ~~~Annem bana okuduğu kitaplardan postayla alıntılar yollardı. Romain Gary'ninkini hiç unutamayacağım: "Anneme yaptığı kötülük için Tanrı'yı asla bağışlamayacağım"~~~

Kuzeyli AnnemJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20171,520 okunma

··

1.734 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AYŞE...