Kitabın ilk sayfasıyla başlıyor hikaye. Adaya seyahat, yıllar öncesinde kalan ve ansızın kapıda beliren misafir, farklı karakterlere sahip bir grup insan, sakinlik, sohbet, e biraz da içe dönüş. Sonra bitiyor. Böylece. Başladığı gibi, ansızın. İsmiyle dikkatimi çeken kitaplardan biriydi, İnsan Dengesi. Herkesin bir ağırlığının olduğunu hatırlattı bana düşündükçe, hayatına girip çıktığımız, hayatımızda olan insanların dünyamızdaki varlıklarıyla kurulan dengeyi. Ve sonra arka kapağındaki bilgiler: orta yaşlı bir çiftin ıssız bir adada geçirecekleri tatil ve dinginlik. Fakat seyahat öncesinde Sarah'nın bu orta yaşlı çiftin kapısını çalması. Çok fazla karakterle ilerlemiş Schreiner kitapta, derinlemesine tanıyamıyorsunuz hiçbirini ama azar azar serpiştiriyor cümlelerin arasına. Karakterler sözü aldığında söyledikleriyle ele veriyorlar kendilerini. Sarah'nın iç dünyasına yolculuk ediyoruz, günlüğüne yazdıklarıyla. Kendini bulabilme, yeniden hayata tutunmaya çalışma çabaları. Asla mutlu eden şeyler değil bunlar. Yaşanılan travmanın ve bunun bir uzantısı olarak psikolojik tedavi görme sürecinde anımsadıklarını yazdığı minik bir defter. Kendi yolunu bulmaya çalışırken anne-babasının eski arkadaşlarının kapısında buluyor kendini Sarah ve onlarla birlikte adada. Dingin cümlelerle ilerliyor kitap. Bir şey olacak diye bekliyorsunuz fakat olmuyor. Hayat gibi. Sarah'nın yaşadıkları ve orta yaşlı çiftimiz üzerinde bıraktığı etkisi kalıyor zihninizde. Tamamlanmamış hissi veriyor ama bu kasıtlı yapılan bir durum. Seviyorum böyle metinleri. Sonrasını tamamlamak bize düşüyor ve bir son belirlemek, hikayeyi tamamlamak her zaman heyecan veriyor bana. Okurken yüreğime oturmadı değil bazı cümleler ama bitince kucaklaştık hepsiyle. Olay odaklı olmadan durum ve hisleri okumayı sevenler, hikayenin sonunu ben de tamamlarım diyenlere tavsiyedir.

İnsan DengesiMargit Schreiner · Yapı Kredi Yayınları · 2018157 okunma

·

245 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çağla