Dayanıb axdarsaq, sorğulasaq özümüzü bir gecə yarısı otağın pəncərəsindən keçmişə baxarkən, danışsaq hər kəsdən günah kimi gizlədiyimiz özümüzlə bir neçə kəlmə, bəlkə də uşaqlıqdan tərgidilməmiş "mən heçnə etmədim" cümləsini qura bilmərik o gecə, ən böyük günahları öz üsdümüzə yıxarıq. Bəlkə də o gecədən öz keçmişimizin ən vicdansız qatili olaraq çıxarıq, nə bilmək olar..))