“Ah şu trenler yok muydu şu trenler, insanı nereye götüreceklerini ancak müdavimi olanlar bilirdi.”
Diyor kitabında 
Besni Dost
Şeş û Yek farklı bir tarzı var oldukça şaşırtıcı ilerliyor kitap son sayfaya kadar merak içerisinde kalıyorsunuz. Olaylar çok güzel bir şekilde bağlanmış kitapta. Sürükleyici bir eser merakın dorukta olduğu bir yerde bitiyor ve devam kitabını olan 
Dubara okumak için sabırsızlanıyorum.
Çok severek okudum ve çok beğendim kitabı. Naçizane herkese tavsiyemdir.
Yayın hayatınızda başarılarınızın devamını dilerim. Besni Dost
Arka Kapaktan Alıntı:
Derler ki; “Cümlenin orta yerinden başlamak gibidir roman. Öznesi, son cümlenin son kelimesidir.” Bir üçlemenin ilk ayağı olan bu kitapta ise, son kelime bir virgüldür aslında. Tıpkı karakterlerinde olduğu gibi akıbetini yazara teslim etmez. Yahut yazarın kendi deyimiyle, özgün bir üsluptan öteye geçilmesine izin vermez. Bu haliyle sadece okunuyor olmakla yetinmez, fısıldar da; “Kendi hayatına dair kurguların ne kadar gerçekse, buradaki gerçek de o denli kurgusal” deyiverir okura.
Bu vesileyle okur, yazarın, bulunmasını istediğinden de fazlasını bulur. Varoluşun girdabına düşmeye gönüllü herkese açık bir kapı sunar. Tek fark, bizlere bizi anlatırken büyülü aleme şöyle bir uğrar. Şayet bu tarif çok büyük bir günah sayılmayacaksa, “Varoluşçu mistisizm” akımının öncüsü olmaya aday bu kitapta yalnızca aranılan bulunmaz; bulduğunu tekrar tekrar aramaya teşvik edilir okur. Doğum sancısı çekercesine değişim sancısı çeken bir ulusun, her an etrafımızda göremeyeceğimiz karakterlere indirgenerek anlatılması, bu keşfin özünü oluşturur. Öyleyse ne mutlu keşfe niyet edenlere!
·
500 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.