.
Akımına düşen, merak ettiğim bir konu olmuştur hep :
Okumak, yazmak ve öğrenmek bir tutkudur, hayat boyu devam eden bir öğrenme, bu tutku sayesinde ne olduğumuzu biliriz, kendimize bakarız, kendimize kalırız, bütün kasvetli şeylerin etkisinden kurtuluruz özetle...
Kendimin de şahitlik ettiğim, o kadar meftun bir tutkuyla yazan okuyan arkadaşlarım vardı. Gün geldi bıraktılar, sessizce gittiler, hüzünlü bir 'Allahaısmarladık' sözüyle sessizce gittiler.
En çok şahit olduğum sebeb; evlilik ve artık içinden gelmeyen bir sebeple yoruldum sebebiyle ayrılanlar oluyor.
Kanımca; insan okuduğu kitaplardaki hayatı, sevgiyi belki de aşkı yaşamak isteyebilir. Belki de en çok sevdiği bir kitabın dünyasında olmak arzusuyla hep umutla okumuş yazmıştır.
İnsan neden vazgeçer yazmaktan hatta okumaktan ?
Onu güçsüz bırakan, dünyasına yalnızlığa bırakan, yaşamak istediği hayatın yüzünü göstermemesi mi ?
Ya da tek kelimeyle acz içinde kalıp kahırla kapılarını kapatmak mı ister?
...