Sartre, sevmenin, kendini sevdirme projesi olduğunu söyler. Sevgi, karşımızdaki kişi bizi sevmediğinde de bundan etkilenmeden kalıyorsa, değişmiyor, azalmıyorsa, o zaman gerçek sevgidir. Fakat anne - babalar, çocuklarından sevgi beklerler. Çocuğun, kendileriyle ilgili yahut genel olarak olumsuz hisleri varsa, bu olumsuz hislere derin şekilde içerlerler; kendilerinin çocuk için yaptığı onca şeyin karşılığında çocuğun böyle hissetmesinin nankörlük olduğunu düşünürler. Karşılıksız sevgiden bahsedildiğinde hemen herkes anne-baba sevgisini örnek verir; ama anne-babanın karşılığını alamadığında içerlediği sevgi nasıl karşılıksız, bilinçli olsun ya da olmasın karşılık bekleyerek yapılmış şeyler ise nasıl “fedakârlık” olabilir?
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.