Dudaklarımızdan çıkan sözcükler olmak istediğimiz kişiye ait. Hep o kişiye
göre yaşıyoruz; gülerken, ağlarken, sevinip üzülürken, nefret ederken…
Kendimizi eleştirirken bile olmak istediğimiz kişinin gözüyle bakıyoruz
kendimize. Hep ondan onay bekliyoruz. O ne istiyorsa onu yapıyoruz, ona
mahkûmuz.