Bekar bir bayanım. Kamu da çalışıyorum. Sabahları kapının önünden beni servisim alıyor akşamları aldığı yere bırakıyor. Pazartesileri tiyatro çalışmam var. Hafta da iki gün pilatese gidiyorum. Hafta sonları arkadaşlarımla buluşup bazen sinemaya bazen tiyatroya bazen de konsere gidiyoruz. Turla gezilere katılmayı çok severim tek başıma da olsa elimde fotoğraf makinem dolaşırım. Ne var ki bunda şimdi niye yazdın ki diyeceksiniz şeriat ülkesi Suudi Arabistan da kadınlar bu yazdıklarımı yapamıyorlar. Yanlarında erkek olmadan markete bile gidemiyorlar, seyahat edemiyorlar, araba kullanamıyorlar, sokakta gezemiyorlar...
Suudi Arabistan da 4 yıl öğretmenlik yapan Zekiye Yüksel'in ''Şeriat Ülkesinde Kadın Olmak'' adlı günlüğü tüm acı gerçeği ortaya koyuyor. Okudukça içim daraldı hüzünlendim. Kitabın dili çok akıcı. Okumanızı tavsiye ederim. Okurken kitabın bazı yerlerin de yok artık bu kadarı da olmaz diyebilirsiniz ama kitap da denildiği gibi Arabistan da yaşamayan bilemez...
Meğer markette tek başına özgürce dolaşabilmek ne kadar da güzelmiş farkında değildim. Dün akşam spordan eve dönerken ağaçların yapraklarına dokundum, rüzgarı yüzümde hissettim, bahçe duvarındaki kediyi sevdim, flüt çalan adamı dinledim. Bunları yapabilmek harika bir şeymiş. Bu özgürlüğü bize sağlayan Atatürk'e ve silah arkadaşlarına sonsuz teşekkür ederim.Umarım kaybetmeyiz umarım.
