Tövbe
Tövbe, Tanrı'nın armağanıdır
"Bunları dinledikten sonra yatıştılar. Tanrı'yı yücelterek şöyle dediler: “Demek ki
Tanrı, tövbe etme ve yaşama kavuşma fırsatını öteki uluslara da vermiştir.”"
(Elçilerin İşleri 11:18)
ve düşünce değişimiyle sonuçlanan bir şekilde Kutsal Ruh'un günahkarın yüreğinde çalışmasıdır. (1. Selanikliler 1:5-9)
Yüreğin zihnimizin, irademizin ve duygularımızın kontrol merkezi olduğunu anlamadığımız sürece bu ifade bizlere çok yüzeysel gelebilir. Dolayısıyla düşünce değişimi her zaman tavır ve davranışlarımızdaki gerçek değişimlerle kendini kanıtlar.
Harika bir tövbe örneği daha sonrasında Elçi Pavlus olarak da bilinen Tarsuslu Saul'un yaşamında bulabiliriz. Bilgisizlik ve inançsızlık içerisinde Pavlus, Nasıralı İsa'nın bir düzenbaz ve kafir olduğunu ve O'nu takip eden herkesin Tanrı'nın düşmanları olarak ölümü hak ettiğini düşünüyordu.
(Elçilerin İşleri 9:1-2; 1.Timoteos 1:13)
Ancak bir gün Şam yolundayken dirilmiş Mesih ile karşılaştı (Elçilerin İşleri 9:3-8) ve İsa hakkında yanıldığını keşfetti. İsa'nın bir kafir olduğunu düşünmüştü, ancak sonrasında O'nun Tanrı'nın Oğlu, vaat edilmiş Mesih ve dünyanın Kurtarıcısı olduğunu anladı. Pavlus kendi doğruluğunun Yasa'ya itaatle kazanıldığını düşünmüştü, ancak kendisinde iyi bir şey olmadığını (Romalılar 7:18) ve kurtuluşun Tanrı'nın bir armağanı olarak gördü. (Efesliler 2:8-9) İsa'nın öğrencilerinin, İsrail'in düşmanları olduğunu ve yaşamaya layık olmadıklarını düşünmüştü (Elçilerin İşleri 8:1), ancak kendisinin aslında gerçek İsrail'e zulmettiğini (Galatyalılar 6:16) ve Tanrı'nın oğullarını ve kızlarını ölüme götürdüğünü fark etti (Romalılar 8:14-15)
Mesih İsa'yla tek bir karşılaşmada Tarsuslu Pavlus, o gururlu ve kendini beğenmiş Ferisisi haksız çıktı. Tövbe etti ve "havralarda İsa'nın Tanrı'nın Oğlu olduğunu hemen duyurmaya başladı." (Elçilerin İşleri 9:18-22)
“Bir zamanlar bize zulmeden adam, önceleri yıkmaya çalıştığı imanı şimdi yayıyor” haberi Yahudiye'deki bütün kiliselere ulaştı (Galatyalılar 1:22-23).
Pavlus'taki düşünce değişimi onun geri kalan her şeyde değişmesine yol açtı!
Düşünce değişimimizdeki değişimler. Tövbenin bizlerde yarattığı düşünce değişimi Tanrı'nın doğru ve bizlerin yanlış olduğunu idrak etmemizi sağlar.
"Çünkü biliyorum isyanlarımı, Günahım sürekli karşımda. Sana karşı, yalnız
sana karşı günah işledim, Senin gözünde kötü olanı yaptım. Bu nedenle,
söylediklerinde haklı, Yargılarında adilsin."
(Mezmurlar 51:3-4)
"RAB Tanrım'a dua edip günahlarımızı itiraf ettim. Şöyle dedim:
“Ya Rab, kendisini sevenlerle, buyruklarına uyanlarla yaptığı antlaşmaya
bağlı kalan yüce ve görkemli Tanrı! Buyruklarından, ilkelerinden ayrılıp
günah, suç işledik, kötülük yaptık, başkaldırdık."
(Daniel 9:4-5)
Duygularımızdaki Değişimler. Günahkarlığımızı ve suçluluğumuzu içtenlikle idrak edebilmek, bizlerde içten bir kedere, utanca ve hatta kendimize ve yaptıklarımıza yönelik nefrete yol açar. Bir zamanlar sevdiğimiz günahtan yoğun bir utanç ve pişmanlık içerisinde iğrenmeye başlarız.
"Bütün yaptıklarınızı, kendinizi kirlettiğiniz bütün uygulamaları orada
anımsayacak, yaptığınız kötülüklerden ötürü kendinizden tiksineceksiniz."
(Hezekiel 20:43)
"Yanlış yola saptıktan sonra pişman oldum. Aklım başıma gelince bağrımı
dövdüm. Gençliğimdeki ayıplarımdan utandım, Rezil oldum.’"
(Yeremya 31:19)
"Ne yaptığımı anlamıyorum. Çünkü istediğimi yapmıyorum; nefret ettiğim ne
ise, onu yapıyorum."
(Romalılar 7:15)
"Ne zavallı insanım! Ölüme götüren bu bedenden beni kim kurtaracak?"
(Romalılar 7:24)
"Şimdi seviniyorum; acı duymanıza değil, bu acınızın sizi tövbeye
yöneltmesine seviniyorum. Tanrı'nın isteğine uygun olarak acı çektiniz.
Böylece hiçbir şekilde bizden zarar görmediniz."
(2.Korintliler 7:9)
"Senin kabul ettiğin kurban alçakgönüllü bir ruhtur, Alçakgönüllü ve pişman
bir yüreği hor görmezsin, ey Tanrı."
(Mezmurlar 51:17)
Davranışlarımızdaki Değişimler. Farklı düşünme iddiamız ve dışarıya yansıttığımız duygular, kendi başına içten bir tövbenin kanıtı değildirler. Gerçek tövbeye aynı zamanda doğru davranışlar doğuran bir irade eşlik eder ve bu irade özellikle günahtan yüz çevirmeyi ve yüzümüzü itaatle Tanrı'ya dönmemizi sağlamalıdır.
"Bundan böyle tövbeye yaraşır meyveler verin."
(Matta 3:8)
"Önce Şam ve Yeruşalim halkını, sonra bütün Yahudiye bölgesini ve öteki
ulusları, tövbe edip Tanrı'ya dönmeye ve bu tövbeye yaraşır işler yapmaya
çağırdım."
(Elçilerin İşleri 26:20)
"Çünkü herkes bizi ne kadar iyi karşıladığınızı anlatıp duruyor. Yaşayan
gerçek Tanrı'ya kulluk etmek, O'nun ölümden dirilttiği ve bizleri gelecek
gazaptan kurtaran Oğlu İsa'nın göklerden gelişini beklemek üzere putlardan
Tanrı'ya nasıl döndüğünüzü anlatıyor."
(1. Selanikliler 1:9-10)
Sayfa 31 - Karanlıktan Işığa YayınlarıKitabı okudu
·
257 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.