3 yıl önce Doppler diye bir kitap okumuştum ve bayılmıştım. Harika bir modern dünya eleştirisi yapan ve Andreas Doppler karakteriyle yalnızlığı kucaklayıp ve bunun en güzel yaşam evresi olduğunu vurgulayan harika kitaptı. Sonra bu kitabın devamı olduğunu öğrenmiştim, ancak yayınevi nedense ikinci kitap yerine önce üçüncü kitabı basmıştı. Nihayet yayınevi ikinci kitabı da basınca büyük heveslerle ikinci kitabı alıp seriye devam ettim. Heveslerim sanki boğazımın bir yerlerinde takılı kaldı. Doppler da keşfettiğim o farklı lezzetin bu eserde zerresini dahi bulamadım. Doppler Geyiği Bongo ve oğlu Gregus birlikte ülkesi Norveç'in sınırlarını aşıp İsveç de macerasına devam ediyor. Sınır aştıktan sonra komşu ülkede Maj Britt ile tanışıyor. Bu iki karakter ve komşu ülkeler üzerinden Kuzey Avrupa'nın 20.yüzyılda ki durumuna tanıklık ediyoruz. Kuzey Avrupa'nın durumunu anlatmak için açılış penceresi olarak Volvo Kamyonlarını seçen yazarımız bunun yanında, eserde kitabın yazarı olarak çoğu yerde kendine söz hakkı veriyor. Bu sayede okur ve eleştirmenlere karşı söylemek istediklerini birinci ağızdan söylemiş olmuş. Kitabı belli bir tür kalıbına sokmak çok zor. Yazar bir şeyleri veya birilerini eleştirmek için yazdığı denemeleri sanki bir kurguya yedirmek istemiş gibi geldi. Ayrıca dediğim gibi birinci kitabı çok beğenen bir okur olarak ikinci kitabın aynı tadı vermemesi, kitaba karşı oluşan soğukluğu arttıran bir faktör oluyor. Sonuçta genel olarak olmasa bile yer yer absürt ifadeler ile kendini okutturan ikinci kitabı okumadan üçüncü kitaba geçmemeliyiz diye düşünüyorum.

Volvo KamyonlarErlend Loe · Yapı Kredi Yayınları · 2021766 okunma

·

276 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İsmail Kulaç