Keremime...
Ben anayım, özünüm...
Ben, ömrünü katık yapıp
Bitmeyen sevgisine
Gözünün aradığı anda
Yanında gördüğünüm.
Ben, orduyum, bölüğüm...
Ben, yüreğinde yüce derman
''ANA'' dediğinde çözülecek olan
O, koskocaman kördüğümüm.
Ben, sabırım, tahammülüm...
Ben, avuçlarında sonsuz şevkat
Küçük çehreni sıvazlayan
- Ruhum üzerinde örtü -
''ANA'' denen ölüm
Sayfa 28Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.