bir şiir, okuruna, "harikulâde
müthiş! böylesini hiç okumamıştım! dedirtebilir
ve bu şiir güzeldir, iyidir.
ama okunduktan sonra, insana,
konuşmayı unutturan,
oturup sessiz sessiz
ağlama isteği veren şiir...
Kimi zaman Ümit Yaşar Oğuzcan’a bu gizemli “Ayten” sorulur. Yine bu soru gelir fakat bu sefer tepkisi serttir: “Arkadaşım, biz yataklık olsaydık kitaplık olur muyduk hiç!”
Hakikaten seven sevdiğine kavuşamıyor genelde. Kavuşunca adı aşk olmuyor galiba.
Aşk üzerine herkesin konuşabileceği şeyler vardır mutlaka ama ben aşkın bir körlük hali olduğuna ve bu körlüğün bittiğinde, tepetaklak oluverdiğine inanıyorum. Aşktan ziyade sevgi bana daha tehlikesiz, daha güvenli, daha sağlıklı görünüyor. Ama tüm bu bilgiler teoride yani. :) Sadece inanıyorum.
Ben de sayenizde bir kere daha okumuş oldum, teşekkür ederim.
Eskiden adına şiir yazılan kadınlara imrenirdim ben ama sonra anladım ki, kim kime şiir yazsa bir araya gelemiyor, sonu hep ayrılık.