Hasan: İlk olarak daha lise yıllarında okuduğum bir kitaptı “ Kayıp Gül ”. Çok beğendiğim kitaplar arasında ikinci sırayı vermiştim ona. Kitabı daha sonra okuması için sıra arkadaşıma vermiştim o kitap bana hiç gelmedi 😅. Bir iki gündür bu kitabı arıyordum kitapçılarda tekrar kitaplığımda yer vermek için. Öyle bir kitapçıda buldum ki çok şaşırdım. Kuytu bir köşede streç filmle sarılmış kirli bir şekilde duruyordu. Kitapçıya girdim ve “Bunu almak istiyorum.” dedim. Satan adam “Abi bak ikinci el bir kitap satmadan uyarayım seni bayağıdırda rafta, sonra eski püskü deyip getirme bana almam.” diye sürekli uyardı beni. Her neyse aldım adamdan. Kitabın kapağını silip bir kaç sayfa okuduktan sonra içinden, kağıt havluya yazılmış bir not düştü. Okudum. Özel bir nottu bu. Yazan kime yazmış bilmiyorum ama ince bir ruhu varmış, yazılanın yerinde olmak isterdim. İçimden bir ses “karıştır o sayfaları başka bir şeyler var mı bak!” diyordu. Öyle de yaptım ve her 20-25 sayfa da bir not daha gördüm. Bazı sayfaların da altı çizilmiş ki bundan esinlenerek sevdiceği kimse ona bir şiir bile yazmış. Ama en son notu çok üzüntülüydü. Ya platonik bir aşktı, itiraf etti ve reddedildi (ki ben böyle olmasını umut ediyorum, öyle olmalı ya) ya da terk edildi, bilmiyorum. Bu kitabın benden önceki sahibi bir kız, bu çok belli. Ancak beyler, böyle kızları üzmeyelim ya da dahada mı iyisi kızları üzmeyelim. Çok narinler ve çok sevgi dolular. Neden mi böyle diyorum: Onlar bizim bir sevgimizin dönüşünü en az 10 katıyla yansıtırken.

İlk olarak daha lise yıllarında okuduğum bir kitaptı “

Kayıp Gül ”. Çok beğendiğim kitaplar arasında ikinci sırayı vermiştim ona. Kitabı daha sonra okuması için sıra arkadaşıma vermiştim o kitap bana hiç gelmedi 😅. Bir iki gündür bu kitabı arıyordum kitapçılarda tekrar kitaplığımda yer vermek için. Öyle bir kitapçıda buldum ki çok şaşırdım. Kuytu bir köşede streç filmle sarılmış kirli bir şekilde duruyordu. Kitapçıya girdim ve “Bunu almak istiyorum.” dedim. Satan adam “Abi bak ikinci el bir kitap satmadan uyarayım seni bayağıdırda rafta, sonra eski püskü deyip getirme bana almam.” diye sürekli uyardı beni. Her neyse aldım adamdan. Kitabın kapağını silip bir kaç sayfa okuduktan sonra içinden, kağıt havluya yazılmış bir not düştü. Okudum. Özel bir nottu bu. Yazan kime yazmış bilmiyorum ama ince bir ruhu varmış, yazılanın yerinde olmak isterdim. İçimden bir ses “karıştır o sayfaları başka bir şeyler var mı bak!” diyordu. Öyle de yaptım ve her 20-25 sayfa da bir not daha gördüm. Bazı sayfaların da altı çizilmiş ki bundan esinlenerek sevdiceği kimse ona bir şiir bile yazmış. Ama en son notu çok üzüntülüydü. Ya platonik bir aşktı, itiraf etti ve reddedildi (ki ben böyle olmasını umut ediyorum, öyle olmalı ya) ya da terk edildi, bilmiyorum. Bu kitabın benden önceki sahibi bir kız, bu çok belli. Ancak beyler, böyle kızları üzmeyelim ya da dahada mı iyisi kızları üzmeyelim. Çok narinler ve çok sevgi dolular. Neden mi böyle diyorum: Onlar bizim bir sevgimizin dönüşünü en az 10 katıyla yansıtırken.

386 görüntüleme