"sanki biri kafamın içine mikser sokmuş, ne var ne yok birbirine karıştırıyordu. Nöronlarım karınca gibi örümcek ağı bağlamış karanlık kuyulardan gün ışığına hayat parçacıkları taşıyordu durmadan. Yalnız kaldığım an başlıyordu nakliyat. İnsanın düşünmekten hücreleri yorulur mu? Benim yoruluyordu işte."
Sayfa 87Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.