Bunu hazırladığımda on sekiz yaşındaydım! Yazdıklarım üst üste yığınlar halinde birikiyordu. Anlatmaya devam ediyordum ve kardeşim yazmaya devam ediyordu; fakat öyle bir sürece gelmiştik ki ne yaptığımızı tam olarak bilmeksizin ben konuştukça o da mekanik bir şekilde yazıyordu. Daireler içinde dönüp duruyorduk. Hayat hikâyemi yazdığımı sanıyordum; fakat hiçbir yere varmadığımı hissediyordum. Ben anlatmaya Eamonn da yazmaya devam etti, not defteri günden güne doluyordu. Düzgün bir yolu olmayan kelimeler ormanı gibiydi. Bir yerlerde bir sorun olduğunu biliyordum, çünkü anlatmaya başlamadan önce düşüncelerim yeterince açıktı, fakat onları aktarmaya çalıştığımda hepsi bozuldu ve zihnimde rüzgârda uçuşan yapraklar gibi dağılmaya başladı. Onları zorla toparlıyor ve devam ettiriyordum. Kendi ahmaklığım içinde aklımı kaçırmıştım.
·
146 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.